Tozlu Raflarda Unutulan Bir Hazine
Boyabat’ın geçmişini en iyi anlatan kaynaklardan biri : Boyabat Sesi Gazetesi. 1960’lı yıllardan bu yana yayımlanan bu gazete, ilçenin tarihini, gelişimini, sevinçlerini ve zorluklarını sayfalarına taşımış değerli bir miras. Her sayısında, o dönemin sosyal hayatına, gündemine ve insanlarına dair izler bulunuyor. Her sayısı yıl yıl özenle ciltlenmiş ve arşiv haline getirilmiş.
Ancak bugün bu kıymetli arşiv hak ettiği ilgiyi görmüyor. Yıllardır düzenli şekilde basılmış, arşivlenmiş olan Boyabat Sesi, çoğu zaman tozlu raflarda unutulmuş durumda. Oysa bu gazete, Boyabat’ın yakın tarihini belgeleyen en güvenilir kaynaklardan biri.
Ben uzun süredir bu mesleğin içindeyim, fakat şimdiye kadar bir öğrencinin , araştırmacının ya da siyasetçinin bu arşivden yararlandığına pek rastlamadım. Geçtiğimiz yıl yalnızca Kaymakam Enver Bey, 1992 yılında yaşanan bir sulama sorunuyla ilgili eski sayılara bakmıştı. Bunun dışında kimse bu zengin kaynağa yönelmedi.
Oysa bu gazetenin her sayfası, Boyabat’ın kültürel belleğinin bir parçasıdır. Eski haberlerde dönemin sorunları, gelişmeleri ve insanların hayatına dair detaylar yer alıyor. Bu yönüyle Boyabat Sesi, hem araştırmacılar hem de yerel yönetimler için önemli bir bilgi kaynağı olabilir.
Geçmişini bilmeyen bir toplum, geleceğini sağlam kuramaz.
Bugün yapılması gereken, bu gazeteyi yalnızca eski bir hatıra olarak görmek değil; Boyabat’ın tarihine ışık tutan bir belge olarak değerlendirmektir.
Boyabat Sesi Gazetesi , bu ilçenin hafızasıdır ve bu hafızayı korumak hepimizin sorumluluğudur.
