Mevsimler ve İnsanlar
Eskiden mevsimler, tıpkı hayatımızdaki dengeler gibi belirli bir ritme sahipti.
Bahar gelirdi, doğa uyanır, yazın o tatlı sıcak geceleri yavaş yavaş başlardı.
Ne zaman geleceği belliydi, ne zaman gideceği de... Ama şimdi?
Mevsimler de insanlar gibi değişti; eskisi gibi değiller.
Tıpkı “Nerede kaldı insanlık?” dediğimiz gibi, şimdi de “Nerede kaldı o eski mevsimler?” diye iç geçiriyoruz.
Yazın o sakin, huzurlu geceleri artık bir hayal oldu sanki.
Eskiden sokakta çocukların sesleri, balkonlardan yayılan mis gibi kokular, serinleten hafif rüzgâr...
Şimdi ise kavurucu sıcaklar, bunaltıcı nem ve geceleri bile uyutmayan kavurucu bir hava var.
O güzel yaz geceleri, artık sadece anılarımızda kaldı.
Bazen düşünüyorum da, biz mi değiştik, yoksa doğa mı bize bunu reva gördü?
İklim değişikliğinin sert yüzüyle karşı karşıyayız; mevsimler karma karışık, havalar tahmin edilemez oldu.
Bu hızlı değişim sadece doğayı değil, ruhumuzu da yoruyor. İnsanlık gibi mevsimler de hızla yolundan sapıyor.
Eskiden, yazın serin bir akşamında açık pencereden içeriye hafif bir meltem girerdi.
Şimdi ise sıcaklık, geceleri bile inatla düşmüyor, insanı bir tutsak gibi sarıyor.
Bu yüzden bazen insanın içi daralıyor; “İyi ki o eski güzel günleri görmüşüm,” diyor.
Ama sitem sadece doğaya değil; biz insanlara da...
Doğayı tüketirken, ona gereken saygıyı göstermeyince, işte sonuçları bu oldu.
Sadece yaz mevsiminde değil, yaşamın her alanında hızla değişiyoruz, yitiriyoruz.
O eski değerler, o eski doğa, o eski mevsimler kayboluyor.
Bugünlerde sıcaklar kâbus gibi...
İnsanlar şikâyet ediyor, ama gerçek anlamda bir çözüm arayan yok gibi.
Bu gidişle ne o tatlı yaz gecelerini göreceğiz, ne de eski doğayla barışık yaşamayı hatırlayacağız.
Belki de artık durup düşünmenin zamanı geldi...
Hem doğayı hem de kendi yaşam biçimimizi değiştirmek zorundayız.
Yoksa biz de mevsimler gibi, eski güzel günler gibi, sadece anılarımızda kalacağız.
Ve o zaman “Nerede kaldı o eski mevsimler?” sorusunu sadece sitemle değil, pişmanlıkla da sorarız.
