Bir gün yine mutad-ı veçhile çocuklar oyunlar oynuyor, köylü çocuk onları seyrediyor. Ne oyunlarına karışıyor ne konuşuyor ne müdahale ediyor ne de onlar onu oyuna davet ediyorlardı. Herkes oynayıp zıplarken o bir köşede melul mahzun, elleri...

Onu evde görenler 'Süt dökmüş kedi dedikleri bu çocuk mu ola?” derlerdi. O kadar sakin, o kadar sessiz, o kadar da terbiyeli idi. Bu sessizliğin, sakinliğin tek sebebi babası, daha doğrusu babasının müthiş despotluğu, müthiş sertliği,...