Bir Gönül Yarası
İkimizde çocuktuk
Çoğu koşar oynardık
Bazen düşer ağlardık
Okul açıldı bir gittik…
Beraberce kuzu güttük
Kır, bayır hep dolaştık
Birbirimize çok dert açtık
Zaman geçti, derken yıllar
Gün geldi ayrıldı yollar
O gitti birinin işine*
Ben düştüm ekmek peşine,
İl, İlçe, Şehir dolaştım
Nice zorlukları böyle aştım
Geçti yıllar oturdu işim
Benimde oldu ekmeğim aşım
Lakin kemiriyordu bir his içimi
Unutturuyordu çoğu zaman geçimi
Derken yaşım oldu otuz beş
Canlı içimde sılaya heves
Bir bayramdı gittim köyümü
Şekere geldi bir çocuk evime
Dedim 'Oğlum sen kimsin?'
Dedi 'söylesem nerden bilirsin'
Bir şey hatırlattı çocuğun sözleri
Tıpatıp benziyordu gözleri
Kor oldu içimde küllenen arzu
Lakin ukalaydı çocuğun tarzı
İstemiştim göreyim,
Bir hal, hatır sormayım.
Bu kadar yıl geçti aradan,
Kavuşturacak demek yaradan
Derken ısrarla sordum!..
- Oğlum söyle sen kimsin
- Dedim ya söylesem nerden bilirsin
- Söyle belki bilirim
- Söylemezsen bende senle gelirim.
Tam söylerken çocuk anne adını
Karşımda gördüm aradığım kadını
Aman yarabbi şaşırdım birden.
Isırdım, az kalsın olacaktım dilden
Dolaştı birden elim, ayağım.
Bereket az uçukladı dudağım.
O bir edayla yaklaştı yanıma.
Yakışmaz diye düşündüm şanıma.
Birden toparladım kendimi
Dedim bulsaydı bari dengini
Çünkü duymuştum bir kötü elinde.
Bal vardı Sanki, kadının dilinde.
Gözleri çakmak, çakmak ve de sürmeli
Yanağında, bahar gül,
Bilmeme nasıl dermeli
Yaklaştım çekinerek yanına
Bakışı çok dokundu kanıma!...
Titrek bir sesle
Dedim, merhaba
Dedi, defol budala.
Gel çocuğum diyerek ayrıldı yanımdan
-Baktım kala kaldım ardından.
Boşa gitti çektiğim hasret
Hiç işe yaramadı vuslat.
Ancak yeniden açıldı yaram
Dedim ben burada kalamam.
Ne yapıp ne etmeliyim
Ben bu köyden gitmeliyim
Terk ettim tekrar köyümü
Bu hal nedir? Yoksa büyümü?
Kaybettim kendimi çıktım köyümden
Bir mutsuzluk hasıl oldu evimden
Düştüm meyhane köşelerine
Sarıldım içki şişelerine
Bir akşam zom olmuşum sızmışım bir köşede
Nasılsa görünmüşüm arkadaşım Neşet'e
Demiş bizim Tahsin bu nasıl olur
İmanlı bir adam meyhanede ne bulur
- Beraber okuduk kuran kursunda
İçiyor diye söylemişti arkadaşım Dursun'da
Adam demek ki çok dertli
Halbuki bu çocuk, çok da mertti
Hani imanı da kavi derdim
Ey benim arkadaşım
Kendini içkiye mi verdin
Niçin yazık ettin kendine?
Söyle belki çare buluruz derdine
Söylerken arkadaşım bunları
Ayıktım tanıdım hemen onları
Utandım halimden bakamadım yüzüne
Anlatsam derdimi, nasıl güvenirler sözüme,
Yaptığım ki...yakışır mı hiç özüme
Anlatmak istemedim derdimi ben
Dedi niçin bu hale düştün sen.
Anladı benim üzüldüğümü
Utancımdan iyice büzüldüğümü
-Dedi sonra görüşelim;
Kavgalı idik barışalım
Dedim, 'Nerde bulurum seni?'
-Al şu kartı ara beni
…………………………
Dedi çocukken senle döğüştük
Cahildik itler gibi boğuştuk
Bu hal beni çok üzdü
Yandı kalbim sanki közdü
Dedim bu aşmazı geçmeliyim
Kendime iyi bir yol seçmeliyim
Çok düşündüm yol aradım
Göz ucuyla çevreyi taradı
Geçerken oradan sakallı bir derviş
Düştüm peşine hayırdır inşallah bu iş
Koştum yakaladım yolunu giden adamı
Düşünmedim adam manadan cudamı
Her ne ise düştüm adamın peşine
Bu halimde dönemezdim işime
……………………………
Kader dedim razı oldum yazıma
Adam hiç önem vermedi sözüme
Hiç bakmadı gitti yüzüme,
Yaşlar geldi purul, purul gözüme
Çünkü işim artık kaybolmuş
Meyhanede binlerce insan maf olmuş
Evet biride benim bunlardan
Ayrı yaşayamam sanmıştım onlardan
Yeni anladım gitmiş her şey elden
Çekmişler, kütük kapar gibi selden
Ama çare değil berduş olmak
İslah yolu değil şişeye sarılmak
Diye düşündüm kendi kendime
Çare aramaya başladım derdime
Önce kırdım tüm içki şişelerini
Terk ettim hem meyhane köşelerini
Dedim tövbe etmeliyim
Doğru dava gütmeliyim
Önce aldım boy abdesti
Karşımda durdu, eşimin abidesi
Sevinçliydi tabi eşim
Bundan sonra tatlı olur dedi aşım
Çünkü çok çekmişti sarhoş elinden
Kekeme olmuştu kadın şimdi dilinden
ALLAH'dan korkup, kuldan utanmamı
Her zaman istedi iyiden örnek almamı
Okudum yanisi şerifi,
Dua ettim. Yarabbi iyi götür işimi
Düzelt benim gidişimi!...
Artık Tekke, Zaviye, Derviş aradım
Bağlanacak bir yer bulamadım
Kaybetmek üzereyken tam umudumu
Anladım bende bir şey bulunduğunu
Tam toparladım geldim kendime
Aynada baktım sararan rengime
Yüzlerim buruşmuş, yanaklar çökmüş
Sanki yanımda kimseler yokmuş
Düşünürken bunları,
Hissettim üzdüğüm refikamı
Dalgın, dalgın baktım yüzüne
O da anladı her şey döndü özüne
Dedi toparlan bunları unutalım
Kendimize iyi bir yol tutalım.
Çalışır, çabalarız,
Dedi yeniden ayarlarız
Derken bunları, yumuldu gözler
Tane tane ağızdan döküldü sözler
Katıldı birkaç damla göz yaşı
……………………………
……………………………
Söz verdim eşime döndüm evime
Bir daha hiç gitmedim köyüme
Köyden haber aldımsa da onu sormadım
Bir daha geçene kafa yormadım
Köye hasret var ama içimde
Bu halimle zorlaşıyor geçimde
Çaresiz kalbe gördüm her nesneyi
Unutmakta buldum çare denen şeyi
Sade ALLAH'dan sağlık diledim
Rüyamda köy toprağını eledim
Hak vaki olunca götürürler köyüme
Beride zor gibi dönmek
Doğup büyüdüğüm babadan kalma evime.
1989/Nezih YILDIRIM
Halk Edebiyatı Dergisi Sayı 9 Yıl 2015
* Anadolu’da iş için alınan gelinler anlatılmak istenmektedir.
NOT: Kıymetli okurlarım şahsımın bir dönemini oluşturan hayat hikayem sayılabilecek bu hikayeyi değerlendirmenizi arzu ediyorum saygılarımla nezih yıldırım
abi çok tatlısın