Sinemacı Sezai Özgül

Sinemacılık dışardan görüldüğü gibi kolay bir iş değildi. Evvel emirde ülke çapında filmlerin dağıtımını aksatmayacak şekilde hareket etmek zorundaydınız. Yeni gösterilecek filmler otobüsten alınacak, eski gösterilmiş filmler de aynı otobüse yüklenecek… Genellikle 90 dakikalık filmler, özel olarak hazırlanmış teneke kutuların içine konulur öyle dağıtımı yapılırdı. Bu filmleri zamanında alıp film gösterimi başlamadan önce yeniden başa sarmanız gerekirdi. Aksi halde ambalajından çıkarıp olduğu gibi sinema makinesine takarsanız film geri geri oynardı. Ne sözleri anlaşılır ne de filmin hikayesini izleyebilirdiniz. Bu başa sarma işi de tıpkı oynatırken harcanan zamana eşit olurdu. Zaman zaman film kopar, onu yeniden eklerdiniz ve filmi oynatmaya hazır hale getirirdiniz.
Haftada genellikle iki film oynatılırdı. 500’ün üzerinde, 600’e yakın seyirci alan salon sayesinde, hemen hemen her Boyabatlı o hafta gelen filmleri seyretme imkânı bulurdu. Her akşam oynatılan filmlerden hariç bir de gündüz gösterimleri vardı. Çarşamba ve cumartesi günleri öğrenciler ve kadınlar sinemaya giderdi. Öğrencilerin akşam gösterimlerine gitmeleri yasaktı, cezası vardı. Hatta sinemaya gece giden öğrenci var mı diye okul idareci ve öğretmenleri zaman zaman sinemada kontrol yaparlardı.